همیشه فرش ابریشم بافت کاشان در رنگ بندی های متنوع به عنوان یکی از زیباترین و مورد توجه قرار گرفته هست.
قطعات بیشتری در فوستات ، امروز حومه شهر قاهره، پیدا شد این تکه‌ها حداقل به ما این تصور را می‌دهد که فرش‌های سلوک چگونه به نظر می‌رسیدند.
یافته های مصر نیز شواهدی برای تجارت صادراتی ارائه می دهد. اینکه آیا و چگونه این قالی ها بر قالی بافی ایرانی تأثیر گذاشته اند، ناشناخته مانده است.
زیرا هیچ فرش ایرانی مشخصی از این دوره وجود نداشته و یا نمی توانیم آنها را شناسایی کنیم. محققان غربی تصور می‌کردند که سجوق‌ها ممکن است.
حداقل سنت‌های جدید طراحی، اگر نه خود هنر شمع‌بافی، به ایران معرفی کرده باشند، جایی که صنعتگران و صنعتگران ماهر ممکن است ایده‌های جدیدی را در سنت‌های قدیمی خود ادغام کنند.
بین سالهای 1219 تا 1221، ایران توسط مغولان مورد حمله قرار گرفت . پس از سال 1260، لقب «ایلخان» توسط نوادگان هولاکو خان و بعدها دیگر شاهزادگان بورجیگین در ایران به خود گرفت.
غازان خان در پایان قرن سیزدهم پایتخت جدیدی در شام در نزدیکی تبریز بنا کرد. دستور داد کف خانه اش را با فرش های فارس بپوشانند.
عثمانی و ونیزی (1463-1479) با دربار اوزون حسن در تبریز روابط دیپلماتیک برقرار کرد.
در سال 1473 گیوسافت باربارو به تبریز اعزام شد. او در گزارش های خود به سنای ونیتیا بیش از یک بار از فرش های باشکوهی که در کاخ دیده بود یاد می کند. او نوشت که برخی از آنها ابریشم بودند.
در سال 1499 سلسله جدیدی در ایران به وجود آمد. شاه اسماعیل اول ، بنیانگذار آن، با اوزون حسن خویشاوندی داشت. او به عنوان اولین حاکم ملی ایران از زمان تسخیر اعراب در نظر گرفته می شود .
و مذهب شیعه را به عنوان مذهب دولتی ایران معرفی می کند و جانشینانش شاه طهماسب اول و شاه عباس اول حامیان هنر ایرانی صفوی شدند.
کارخانجات درباری احتمالاً توسط شاه طهماسب در تبریز تأسیس شد، اما قطعاً توسط شاه عباس هنگامی که پایتخت خود را از تبریز در شمال غربی به اصفهان در مرکز ایران، در پی جنگ عثمانی و صفوی (1818-1603) منتقل کرد.
برای هنر قالی‌بافی در ایران، همانطور که ادواردز نوشته است، این بدان معناست که در مدت کوتاهی از خانه‌ای بزرگ به منزلت یک هنر زیبا رسید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.